ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ:

Το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος της βιομηχανίας ενδυμάτων και κλωστοϋφαντουργίας έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια και αναμένεται να συνεχίσει αυτή τη γραμμική πορεία στο μέλλον. Η παραγωγή ενδυμάτων ακολουθεί πολυάριθμα στάδια πριν φτάσει στα καταστήματα (καλλιέργειες βαμβακιού, γεωργία, νηματοποίηση νημάτων, βαφή υφασμάτων, ράψιμο, συσκευασία, προώθηση, εκπομπές αερίων από τα διάφορα στάδια της αλυσίδας εφοδιασμού, τελικός χρήστης). Το πραγματικό περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος είναι υψηλό, ενώ τα ρούχα πλέον κοστίζουν μόλις όσο ένα φλιτζάνι καφέ.

Περιβάλλον & Κλιματική Αλλαγή

#whatsinmyclothes


  • Τα ρούχα μας κατασκευάζονται από υλικά και διαδικασίες που απαιτούν την εξόρυξη φυσικών, μη ανανεώσιμων πόρων και επιφέρουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. 
  • Τα περισσότερα ρούχα που παράγονται σήμερα είναι από πολυεστέρα, ο οποίος αντιπροσωπεύει περίπου το 60% της παγκόσμιας παραγωγής ινών, ένα κοινό πλαστικό και είναι κατασκευασμένο από αργό πετρέλαιο.
  • Όταν πλένουμε ρούχα κατασκευασμένα από συνθετικές ίνες, όπως ο πολυεστέρας, χιλιάδες μικροπλαστικά απελευθερώνονται στους υδάτινους πόρους μας, βλάπτοντας την ανθρώπινη υγεία και τη βιοποικιλότητα. 
  • Τα ρούχα και τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα είναι η Νο1 πηγή πρωτογενούς μικροπλαστικού στους ωκεανούς που αντιπροσωπεύουν το 34,8% του παγκόσμιου συνόλου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα είδη ένδυσης και υπόδησης αντιπροσωπεύουν το 10% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) ετησίως και το 20% των παγκόσμιων λυμάτων.  Οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από τη βιομηχανία της μόδας είναι περισσότερες απ’ ότι εκείνες των διεθνών πτήσεων και της ναυτιλίας μαζί.

    Ηθικός & Κοινωνικός Αντίκτυπος

    #whomademyclothes

    • 75 εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται άμεσα στον κλάδο της μόδας και της κλωστοϋφαντουργίας, εκ των οποίων περίπου το 80% είναι γυναίκες. Πολλές υπόκεινται σε εκμετάλλευση, λεκτική και σωματική κακοποίηση, εργάζονται υπό επισφαλείς συνθήκες, με πολύ χαμηλές αμοιβές. 
    • 25 εκατομμύρια άνθρωποι που εργάζονται σήμερα ως σύγχρονοι σκλάβοι, 1 στους 4 είναι παιδιά, μέση ηλικία υποδούλωσης τα 12 έτη.

    Η μόδα είναι η δεύτερη βιομηχανία στη σύγχρονη δουλεία. Εκτιμάται ότι υπάρχουν 2 δισεκατομμύρια άτυπων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο που στερούνται βασικής εργασιακής, κοινωνικής και υγειονομικής προστασίας. 

    • Στην Ελλάδα,  σύμφωνα με τις ενδείξεις του FRGR, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής ενδυμάτων είναι αποτέλεσμα εργασιακής εκμετάλλευσης, τα εμπορικά brands πληρώνουν κατά μέσο όρο 1€-1,8€ ανά ένδυμα, πολλοί Έλληνες ράφτες, κυρίως γυναίκες, που εργάζονται σε εργοστάσια πληρώνονται 4€ την ημέρα· υπάρχουν παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες που είναι κλειδωμένα σε εργοστάσια στην Ελλάδα όπου εργάζονται υπό συνθήκες δουλείας για 20€ το μήνα, χωρίς ελευθερία κίνησης, με τα έγγραφά τους να παρακρατούνται.
    • Καταναλώνουμε 60% περισσότερο σε σχέση με 14 χρόνια πριν και κρατάμε τα ρούχα μας το ήμισυ του χρόνου σε σχέση με το παρελθόν. Το 40% των ρούχων μας δεν φοριούνται ποτέ. Κάθε δευτερόλεπτο, ένα φορτηγό γεμάτο με υφάσματα καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποτεφρώνεται. Οι πωλήσεις ενδυμάτων κινούνται αντίστροφα από τη χρήση των ενδυμάτων, ενώ η βιομηχανία μόδας παράγει $2.4 τρισεκατομμύρια έσοδα ετησίως.  

    Σύμφωνα με το Ειδικό Ευρωβαρόμετρο που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2020, το οποίο αποκαλύπτει τα αποτελέσματα ερευνών που διεξήχθησαν τον Δεκέμβριο του 2019, το 94% των ανθρώπων πιστεύει ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι σημαντική για αυτούς προσωπικά, ενώ το 76% πιστεύει ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στη χώρα τους. Στην Ελλάδα, οι αριθμοί αυτοί ισοδυναμούν με 70% και 82% αντίστοιχα. Ειδικά για τη βιομηχανία ένδυσης, οι άνθρωποι στην Ευρώπη πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα και τις συνθήκες εργασίας που συνδέονται με τα ρούχα σε ποσοστό 82%, ενώ το ποσοστό αυτό για την Ελλάδα αυξάνεται έως και 92%. 
    Υπάρχει ολοένα αυξανόμενη ανάγκη συνεργασίας και δράσης για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων εάν θέλουμε ένα βιώσιμο μέλλον. Οι συνέπειες των ενεργειών της ανθρωπότητας είναι μη αναστρέψιμες, ωστόσο υπάρχει ακόμα ελπίδα αν όλοι συμμετέχουμε και επανεκτιμήσουμε τις συνήθειες μας.